


เย่ชิงซินไม่กล้าขยับอย่างรวดเร็ว แต่แขนเรียวทั้งสองข้างของเธอยังคงจับเขาไว้อย่างมั่นคง

“คุณคิดว่าไง” เธอถามเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เมื่อฟังเสียงต่ำและแหบเล็กน้อยของเขา

Xi Jinchen ขมวดคิ้ว เธอพูดถูก หากพวกเขาจัดงานแต่งงานที่รีสอร์ทการเตรียมการก่อนหน้านี้จะไม่มีประโยชน์ ใครจะโง่พอที่จะย้ายทุกอย่างจากโรงแรมหนึ่งไปอีกโรงแรมหนึ่ง? !

“ไปเอาทะเบียนสมรสกันเถอะ”

ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่าตอนนี้มีคนยืนอยู่ข้างเธออีกสองคน เธอเม้มปาก แล้วพูดกับเขาอย่างจริงจังว่า ฉันกำลังคิดว่าถ้าจัดงานแต่งงานในรีสอร์ทพนักงานของเราที่นั่นจะต้องทำงาน มาที่นี่ยาก เวลาไปงานแต่งงานการเตรียมการทั้งหมดดูเหมือนไม่จำเป็น”

“ผู้ชายหน้าตาดีมีมากมายในโลกนี้ ฉันต้องอยู่กับเขาตราบเท่าที่ฉันชอบเขาเหรอ?”

ซีจินเฉินมองดูเธอ ริมฝีปากของเขาค่อยๆ ยกขึ้น และรอยยิ้มของเขาก็เผยออกมาจนกระทั่งมีรอยยิ้มอันอบอุ่นที่ปลายคิ้วของเขา เขายืนขึ้นและเดินไปหาเธอ ดวงตาของเขาลึกราวกับออบซิเดียนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน และทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวลงและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

เย่ชิงซินกระพริบตาขณะที่ถูกเขาจับไว้ จากนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย ประโยคนี้จะน่ารำคาญกว่าข้อเสนอได้อย่างไร?
